Christenen wandelen samen op dezelfde Weg. Ze mogen elkaar helpen om steeds op dat juiste pad te blijven. Ze mogen elkaar adviseren en corrigeren; elkaar herstellen.
We kunnen genieten van de mooie woorden van de Heer Jezus en de wonderlijke daden die Hij doet. Toch wil de Heer niet dat we daarbij stil blijven staan. We mogen, samen met Hem, verder met Gods hoofddoel.
We mogen God onze Vader noemen en Hem dienen. Dat brengt God heel dichtbij voor ons. Toch is Hij altijd de hoog verhevene en wil Hij dat we eerbied tonen. Dat mogen we niet vergeten.
Er zijn tijden dat we een schuilplaats zoeken. Het leven kan zo genadeloos inbeuken op ons bestaan. Onze zekerheden kunnen wegvallen. Midden in die benauwende omstandigheden mogen we schuilen bij Iemand, Die ons kent.
Meestal kwamen mensen naar Jezus toe voor genezing, maar in onderstaand verhaal stapt de Heer Zelf af op iemand. Een man, die helemaal alleen is.
In mensen kunnen we wel eens teleurgesteld raken. Niet alle beloften worden waargemaakt. De beloften van God zullen allemaal uitkomen.
We horen over jouw liefde en trouw! Wat mooi als mensen dat over ons zouden zeggen. Dit is precies wat Paulus zei in zijn brief aan zijn medewerker Filemon.
Telkens wanneer we iets doen, zeggen of besluiten, maken wij bewust of onbewust een keuze, namelijk om onze daden en besluiten voor onszelf te doen of voor God.
God heeft ons geroepen tot gemeenschap met Jezus Christus, Zijn Zoon. Is dat mogelijk, en hoe werkt dat dan?
We vinden het soms moeilijk om toe te geven dat we iemand anders nodig hebben. Vooral als het gaat om een gemaakte fout of een verkeerde houding.